Das Poskelied

Dat Poskekrüz

(Melodie : Das Wandern ist des Müller´s Lust)

Dat Poskekrüz, dat is dai Stolz,
dat Poskekrüz, dat is dai Stolz
der Poorte.

Et kann nit dicke un nit lang genaug sin,
wann’t gönk, käm glick in den Hiäwen rin,
dat Poskekrüz.

Van erren Ahnen hätt se lahrt,
wu me dat Poskekrüze hahlt,
dat Poskekrüz.

In Groutvatters Biärg tohgen se nachtens ut
und sochten siek do dat Beste rut
fiärt Poskekrüz.

Achteinhundertniggenensievenzig owwer harren se Pech,
dai Polizei dai kam un dai nahmene wiäg,
dat Poskekrüz.

Met Geld un Freiheitsstrofe follen se rin,
doch dat verschlaug nit erren Sinn
fiärt Poskekrüz.

Nu owwer kümmet sou wat nit mei fiär,
dai Staadt gitt nu dat Krüze hiär,
dat Poskekrüz.

Es handelt sich bei diesem Text um den Originaltext, wie ihn Dr. Reinhard Drixelius entworfen hat.